Tomodachi no Imouto ga Ore ni dake Uzai

สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าเด็กผู้ชาย มักมีนิสัยชอบแกล้งเด็กผู้หญิงที่ตนชอบ ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไรที่ “ตำนาน” นั้นเริ่มถูกเล่าขานจนกลายเป็น “ความจริง” ที่สมเหตุสมผล แต่สำหรับผมแล้วก็พูดได้เต็มปากเลยว่ามันเป็นเรื่องโกหกทั้งเพ ก็ไม่จริงหรือไง เสร่อไปแกล้งเขาแล้วหวังว่าจะมาตกหลุมรักเนี่ยนะ ไม่โดนเหม็นขี้หน้าสิแปลก หรือถ้าว่ากันตามสามัญสำนึก หากชอบใครก็ต้องอ่อนโยนกับเขาสิ อย่างน้อย ๆ พวกสายพิชิต* อย่างผมก็คิดเช่นนั้น เด็กขี้แกล้งที่เล็งจะแกล้งแต่คนที่ชอบนี่คือความรักแบบคลาสสิกเหรอ? จะบ้ารึไง แบบนั้นมันตรรกะเดียวกับพวกสามีตีเมียเลยไม่ใช่เรอะ แล้วถ้ามีผู้หญิงที่นิสัยเหมือนเกมโอเทโล่ที่พลิกไปมาระหว่างความรุนแรงกับความอ่อนโยนอยู่จริงล่ะก็ ก่อนจะเริ่มคบหาคงต้องจับมาอบรมสั่งสอนให้ตาสว่างกันสักตั้ง แต่เอาจริง ๆ กับพวกที่อารมณ์แปรปรวนเหมือนคลื่นลมในทะเลแบบนั้น ถ้าเลือกได้คงขอไม่เข้าใกล้แต่แรกดีกว่าล่ะนะ ที่สำคัญลองมองในมุมกลับกันดูสิ ถ้าอยู่ดี ๆ ถูกฝ่ายหญิงเทไข่ดิบเข้ามาในเสื้อแล้วพูด “เค้าขอโต้ดน้—า☆เพราะเค้าชอบตะเองก็เลยเผลอ แกล้งไปอ่า☆” พลางทำท่าเขกหัวตัวเองเบา ๆ แล้วแลบลิ้นนิด ๆ ทว่าเสื้อตัวนั